هوش مصنوعی: تو وقتی دل ‌ت را به کس دیگری داده‌ای، مرا از دل‌ت بیرون کردی. حالا که به یاد من نمی‌افتی، چه جایی برای یادآوری من داری وقتی کسی بهتر از من در کنارت هست؟

هوش مصنوعی: به چه زیبایی و آرایشی نیاز داری، وقتی که زیبایی چهره‌ات آن‌قدر حیرت‌انگیز است که هیچ‌کسی متوجه زیورآلاتی که برتن داری، نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: من انسان بی‌چاره‌ای هستم که برای عشق تو آماده‌ام، هرچند تو هزاران مانند من را در هر جا و هر مکان داری.

هوش مصنوعی: نمی‌توان فقط به زیبایی تو دل خوش کرد، زیرا سعادت نیازمند ناظری خوش‌سیرت و باصفا است، و تو خود دارای جمال و نیکویی هستی.

هوش مصنوعی: این اشک من به خاطر تو نثار می‌شود، اما کجا بگذارم؟ بر موی تو، کمی از آن وجود دارد، چرا که خودت زیبا و درخشان هستی.

هوش مصنوعی: به دوستانم از زحمت‌ها و سختی‌های تو گله‌ کردم و آن‌ها به من گفتند: برو و این بار را بر دوش بکش، چون تو دل‌ستایی نازک‌مزاجی داری.

هوش مصنوعی: همانند فرهاد، اوحدی می‌دانم روزی خواهد رسید که جان شیرینم برای عشق تو قربانی شود، زیرا تو همچون شیرینی هستی که ارزش این جان را دارد.