هوش مصنوعی: تو از زیبایی و خوبی، ناز و غروری در وجودت داری که مانند بوی خوش عنبر بر سفیدی نقره و زیبایی سنبل بر گل‌های خوشبو جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که گفتم عاشق تو هستم، تو بر من تسلط پیدا کردی. اما اکنون از تو ناراحت نیستم، چون می‌دانم که این بازی توست.

هوش مصنوعی: اگر تو خواسته‌ای که دل مرا بگیری، من هم دلم را با تمام جراحاتش و جانم را به خاطر تو تقدیم کرده‌ام. حالا که بدون هیچ گفتگویی جانم را از من گرفته‌ای، آیا هنوز هم با من سخن می‌گویی؟

هوش مصنوعی: اگر به دنبال من در ظاهرم باشی، جز خیال چیزی از من پیدا نخواهی کرد. چون اینجا، تو به جانیانی که در کفن هستند، نظر داری.

هوش مصنوعی: دل‌ربایی و جذابیت تو غیرقابل وصف است، تحمل دوری‌ات را ندارم؛ چون تو قد بلندتری همچون سرو و موهایی داری که مانند ریسمان هستند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم زیبایی زلف تو را به زبان بیاورم، اشتباه کرده‌ام چرا که از شب مشرق (شام) سحر می‌روید و از چینش ختن جاذبه‌ای داشته است.

هوش مصنوعی: نمی‌گذارم درختان چمن را پای ناپاکی بگذارد، چون گاهی تو در آن چمن قدم می‌زنی.

هوش مصنوعی: زمانی که مانند گل، پیراهنی چاکدار داری، بسیاری را به درد می‌آوری و دلشان از غم و حسرت برای آن اندام زیبا به خون می‌نشیند، مانند گلی که در آستین توست.

هوش مصنوعی: ای دوست، اوحدی را با بدگویی و آزار آزار نده. دل خود را از آن مردم خالی کن، زیرا تو خود زیبایی و نیکی همچون حسن را داری.