هوش مصنوعی: پادشاه واقعی کسی است که در این بهار دل‌انگیز، ساقی‌ای خوشحال و پرشور، جامی به دست و مطربی موزون و یاری همراه دارد.

هوش مصنوعی: جام شراب را بنوش و تلاش کن، چرا که زنبق هر لحظه از شاخ گل ناله می‌کند. به یاد داشته باش که مانند بلبل هزاران نغمه بخوانی.

هوش مصنوعی: وقتی به من نوشیدنی دادی، می‌خواهم تلاش کنم تا با شادی و نیرو بتوانم شکار کنم، اگر فرصتی پیش بیاید.

هوش مصنوعی: فصل خوشی و شادی فرارسیده است و هر کس با معشوق خود در باغ مشغول نوشیدن هستند و ما نیز از دور به تماشا می‌نشینیم.

هوش مصنوعی: دست‌ها را از هر کسی بگیر و فرشته‌ای را به آنها وصل کن. جهان را طوری ترتیب بده که تو بتوانی بنشینی و دیگران را به نشستن دعوت کنی.

هوش مصنوعی: دارم دل پر از درد و اندوه که همچون لاله‌ای سرخ و زیباست. وقتی به منظر لاله‌زار نگاه می‌کنم، این دل پر درد به فریاد می‌آید و ناله‌ام بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کسی که بی‌توجه نشسته‌ای، به سوی بیابان برو تا ببینی که هر کوه و غاری با دو ابر پربار، دامنش پر از گل شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که مختار است، بگو که خودش را در زندگی سامان دهد. کار خود را انجام دهد. ما تنها باید صبر کنیم چون خودمان اختیاری نداریم.

هوش مصنوعی: مردم عادی در جستجوی شغل و درآمد هستند، زاهدان مشغول تصنع و بزرگمنشی‌اند، و عاشقان غرق در عشق و شادی زندگی می‌کنند؛ هر کس به نوعی در پی کاری است که باید انجام دهد.

هوش مصنوعی: من نام خود را در آب می‌شویم تا وقتی در روز قیامت، شمار انسان‌ها را حساب می‌کنند، من در آن شمار وجود نداشته باشم.

هوش مصنوعی: من مانند نرگس در آب نمی‌توانم سر برآورم، زیرا هر چند که زیبایی گل سوسن در زیر درخت سرو وجود دارد، اما سبزه‌ای نیز در کنار جویبار رشد کرده است.

هوش مصنوعی: کسی از گناهکاران نمی‌داند مجرم کیست. بگو که تنها کسی می‌تواند بفهمد که چگونه این گل‌های زیبا از خارها شکوفا می‌شوند، که خود آگاهی و درک عمیقی دارد.

هوش مصنوعی: این شعر را بخوان و به یاد اوحدی بیفت، اگر بهاری به گلستان‌ها رفتی.