هوش مصنوعی: آه! زیبایی و جذابیت زلف و چهره‌ات به قدری است که حتی جلوه‌های نورانی قمر هم نمی‌تواند به پای آن بیفتد.

هوش مصنوعی: به همه نیکان عالم نگاه کردم و دیدم که هیچ‌کس به مقام درخت طوبی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: چرخ آسمان، به رنگ آبی، نشانگر این است که کسی در آستان تو وجود دارد که به تو ارادت و عشق می‌ورزد.

هوش مصنوعی: من در درگاه او جان می‌دهم، این امر عجیبی نیست، چرا که در محله معشوق، جایی برای دفن شهید وجود دارد.

هوش مصنوعی: من برای به دست آوردن وصال تو حاضرم هر چیزی را بخرم، حتی اگر در گوشه‌ای بنشینی و صدایی از تو نیاید، من به سختی به حال زار خود ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: شبی در خواب احساس کردم که دو دست خود را در گردن کسی می‌بینم، مانند رگ‌های خونی که به هم پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: اینجا صحبت از این است که وقتی مستانی در حال شادی و سرخوشی هستند، چهره‌ات را از آن‌ها دور نکن. چون پس از این که وعده‌ای به آن‌ها داده شده، دیگر نمی‌توانم تغییر نظر دهم و آن را نپسندم.

هوش مصنوعی: هر کسی نمی‌تواند عمق و راز عشق تو را به درستی درک کند؛ زیرا مانند اوحدی، باید به یک نوع بی‌خودی و نفی خود رسید تا بتوان عشق را چشید.

هوش مصنوعی: اگر دل تو از عشق غافل نشود، آن‌گاه می‌توانی از میوه‌های محبت او بهره‌مند شوی و در کنار او آرامش بیابی.