هوش مصنوعی: دل را از همه زیبایی‌ها ببر، اگر کسی باشد که با فهم و عقل، این کار را کند و تنها به شرطی که در آن موهای دل‌ربا بافته شده باشد.

هوش مصنوعی: هر زمانی که به دیدار دوست می‌نگری، لازم است که نگاهت را از دیگران دور کنی.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی با شمشیر تو را زخمی کنم، پس بهتر است صحبت از عشق با دوست را کنار بگذاری، زیرا آن رابطه بی‌پایه است و مستحکم نیست.

هوش مصنوعی: اگر مانند شمع از غمش نمی‌سوزی و نمی‌گریی، بهتر است که خاموش بنشینی؛ زیرا در نزد اهل حقیقت، حتی در این حالت هم به خودت می‌خندی.

هوش مصنوعی: هزاران نامه با دل پریشان نوشتم، اما هنوز نتوانستم آرزوی خود را به درستی بیان کنم.

هوش مصنوعی: بیایید، چون من جز شما به هیچ‌کس نگاه نمی‌کنم، حتی اگر با خشم مرا از خود دور کنید.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از بندگی به خیانتی برگردم؟ چرا که حتی اگر با شمشیر به من آسیب برسانی، هنوز تو به مقام خداوندی خود باقی خواهی ماند.

هوش مصنوعی: اگر تو هر چند بار هم با زبان تلخ و سخت با من صحبت کنی، باز هم بر من تلخی نخواهد داشت، چون من به شیرینی و خوشی تو فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه تو شاخ و برگ شادی را از ریشه برکندی، اما با وجود این، تخم وفای تو را در دل من کاشتی.