هوش مصنوعی: تو من را به جمع رندانی در محفل خود راه دادی، همان‌طور که وقتی دیر (محل عبادت) از دیگران خالی شد، در تنهایی ما را به هم پیوند زدی.

هوش مصنوعی: مجلس جشنی برپا شده است که با صدای رباب و نی همراه است. تو با زیبایی‌ات، مظهر این مجلس شده‌ای و از چشیدن شراب، با ظلم و ستم به من رسیدی.

هوش مصنوعی: عقل باهوش و زیرک به شوخی وارد آن خانه می‌شود و به جای وزن کردن و اندازه‌گیری، به طور مستقیم رفتار می‌کند و در نهایت خود را به زانو درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر فضل و محبت تو، وقتی با تو رابطه‌ای نزدیک برقرار کردم، دو بار بیشتر به من ساغر نوشیدنی دادی، اما از ارزش و اهمیت خودم در نظر تو کاسته شد.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ی زیبای تو را دیدم، احساس کردم که خوشبختی‌ام به تو وابسته است و دلم پر از اندوه شد.

هوش مصنوعی: تو همیشه نوازنده و باده‌فروش بودی، تو آن شاهدی که همیشه باقی است. گاهی من را در لباس درویش قرار دادی و گاهی هم با وقار و با احترام کردم.

هوش مصنوعی: من از زیبایی تو به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌ام و به همین خاطر از تو شکایت می‌کنم؛ چرا که چگونه می‌توان از چنین چهره‌ای زیبایی و سخاوت را انتظار داشت؟

هوش مصنوعی: به من نوشیدنی‌ای دادی که سال‌های طولانی منتظرش بودم. حالا که این جام را در دست دارم، بیایید لحظات شاد و پرخوشی را کنار هم تجربه کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی که تو اوحدی را دیدی، دانستی که او در علم عاشقی خبره است. در میان مردم، تو به واسطه عشق خود او را آگاه کردی.