هوش مصنوعی: تو هر جا که تصویری از خودت به نمایش گذاشتی، باعث شدی که عشق به دیدن آن در دل ما شکل بگیرد.

هوش مصنوعی: تو با ایجاد عشق و زیبایی، مانند وامق و عذرا، سبب می‌شوی که دیگران از وجود تو و محبت‌های تو بی‌خبر بمانند.

هوش مصنوعی: تو با زیبایی و چهره‌ی دلربای خود، نوری به خورشید بخشیدی و برای خدمت به او، برج دوپیکر (جوزا) را پدید آوردی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که قطره‌ای از گم شدن نترسد، دریا به راه بازگشت خود ادامه خواهد داد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواستی که از ما ایراد و اشکال بگیری، پس چرا حوا را از آدم خلق کردی؟

هوش مصنوعی: نوری که شمع آسمانی از تصویر او دارد، در نقطهٔ دل ما روشن است، اما تو آن را ناپدید کردی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خوشبختی و رسیدن به معشوق بدون وعده و قول نباشد، امروز تو برای عاشقان رازی پنهان کردی که می‌داند فردا چه اتفاقی خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: از آن جام پنهانی به باده‌ای که می‌دانی، وقتی که خانه گرم شد، هیاهویی به راه انداختی.

هوش مصنوعی: در جستجوی پنهانت، مانند اوحدی، بی‌نوا و ناتوان شدی، ولی در عین حال توانستی خود را نشان دهی.