هوش مصنوعی: وقتی که من دچار مشکلات و دردسر شدم، ای کامیاب و زیبا، تو رفتی و مرا در غم و اندوه خود تنها گذاشتی.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم با دست تو فشار را تحمل کنم؟ و با روی تو چگونه می‌توانم صبر کنم و از چیزی حمایت بگیرم؟

هوش مصنوعی: روزی بر خاک سر کوی تو به قدری می‌گریم که به هیچ وجه نتوانم از اینجا بروم، مانند کسی که در کشتی گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: می‌دانم که در روز قیامت حساب و کتابی برای او نیست که امروز با این وضعیت تو را به زحمت انداخته است.

هوش مصنوعی: معنای این بیت به این شکل است که با چه کسی می‌توان این درد و غصه را در میان گذاشت؟ زیرا من سال‌هاست که با تو حرف می‌زنم و سوالات و مشکلاتم را بیان می‌کنم، اما هیچ پاسخی از تو دریافت نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: از ویژگی‌های تو گل‌های زیادی به وجود آورده‌ام که رنگشان به خون شبیه است. حالا بگو که خودت با این ویژگی و سرشت از چه چیزی ساخته شده‌ای؟

هوش مصنوعی: آن کسی که تو یک روز بر او خطور کردی، در ذهنش جز تو هیچ تصوری باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: ای دل، تو که آرزوی رهایی از این گرفتار را داری، به یاد داشته باش روزی را که پرسیدیم چرا دوباره برنگشتی؟

هوش مصنوعی: چون اوحدی از قامت او، درد و غم بشدت احساس می‌کند، زیرا این ثمره از درخت بلند است که کشتی را به اهتزاز درآورده است.