هوش مصنوعی: اگرچه بارها مثل تیر از کنارم عبور کردی و به من آسیب زدی، اما در نهایت مرا به کام خود کشاندی و وقتی کمان را شکستی، به پایان این داستان رسیدیم.

هوش مصنوعی: آمدم که در کنار تو بنشینم، اما تو به خاطر شکایت از من خارج شدی. من هم برای آمدن به نزد تو خارج شدم، اما در را بر روی من بستی.

هوش مصنوعی: تو من را با درد و رنجی که به من دادی، غمگین کردی، اما گل زیبای وجودت را به من ندادید. در نتیجه، دل من در کنار این خارهای زندگی، آزار دید.

هوش مصنوعی: آیا نابودی کسی مثل من به خاطر غم تو بی‌معنا نیست؟ اگر من از پا بیفتم، چه اهمیتی دارد؟ وقتی تو خود با دستانت نمی‌کوشی.

هوش مصنوعی: نگاه کن به آن زلف و چهره در آینه، که اگر تو زیبایی را به این شکل ببینی، دیگر کسی را نخواهی پرستید.

هوش مصنوعی: تو با هر چه عظمت و وقار داری، نمی‌دانم چگونه در دل کوچک و تنگ من جا گرفته‌ای؟

هوش مصنوعی: اسم تو به خاطر مستی و عشق در ذهنم باقی مانده است، چرا که داستان‌های آشفته و پریشان از عشق و شوق ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا این نمازی که در شب برگزار می‌شود را ندیده‌ای؟ که در برابر تو، چگونه وجودت به زیبایی ماه می‌درخشد و از شرم، همه چیز را رها کرده است.

هوش مصنوعی: به جای جنگ و جدل، چرا که من برای رسیدن به خواسته‌ام از زیبایی‌های تو طلب یاری می‌کنم. نیازی به دشمنی نیست؛ بهتر است بوسه‌ای بدهی تا از قید و بند رهایی یابیم.

هوش مصنوعی: تو خودت نمی‌آیی و من نمی‌توانم به نزد تو بیایم، مگر اینکه پیامی از طرف تو توسط فرستاده‌ات به من ارسال کنی.

هوش مصنوعی: اگر هزار دل هم داشته باشم، نمی‌توانم یکی از آن‌ها را از غم تو نجات دهم، زیرا تیر غم و ناز تو به قلب‌ها به شدت می‌زند و زلف‌های تو همچون طوفان می‌وزند.

هوش مصنوعی: نگران غم او نباش، ای اوحدی، چون او از بی‌حالی و رنجی که به آن گرفتار شده، نترسد و به سادگی و عجز خود افتخار کند.

هوش مصنوعی: اگر آن دو نرگس جادو به تو محبت کنند، بر تو رحمت و خوشبختی نازل خواهد شد! برو که تو به خوبی برخوردی.