هوش مصنوعی: ای خوشبختی، پس از زمانی که در غیبت بودی، با باز شدن در به سراغ ما آمدی؛ اگر دوباره بر ما رخ‌نماس کنی، مانند «بعدالتیا واللتی» خواهی شد.

هوش مصنوعی: او شایسته سلطنت است، چون هر شب در درگاه او صدای عاشقان بلند می‌شود و مانند صدای بوق نوبتی است.

هوش مصنوعی: از سرکشی و نافرمانی او، در هر لحظه و هر روز مثل علم در میدان جنگ، ما به زاری و نالیدن مشغول هستیم، مانند کوس یا صداهایی که نوبتی به گوش می‌رسند.

هوش مصنوعی: دیشب دل خود را به زلف او سپردم، و چشمانش به طور خاص چون ملتی گفت: "هی!" حالا که تو او را به کسی تقدیم کردی، آیا ما را از کمکی بی‌بهره می‌گذاری؟

هوش مصنوعی: من می‌توانم بوسه‌ها را از لبانش به سرقت ببرم، اما وقتی نگاهش پر از هیاهو و سر و صدا می‌شود، از اینکه به او بی‌احترامی کنم، می‌ترسم.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و شیرینی او، برخی افراد خود را فدای او می‌کنند و در عین حال دل من، که همیشه در عذاب است، به خاطر نبودن او، به شدت رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: ای اوحدی، وقتی که دیگر نتوانستی تحمل سختی او را بکنی، دیگر ذهن و دل خود را به یار هر جا نبر، چون او غیرت دارد.

هوش مصنوعی: اینجا محلی برای افرادی است که در آن زندگی می‌کنند. در عشق به نیکان و انسان‌های خوب نباید به خودت کوچک و حقیر بشوی، زیرا همیشه در غم تنهایی و دوری از وطن باقی خواهی ماند.