هوش مصنوعی: ای ماه و سیاره زهره، زیبایی تو نشانه‌ای از جمال توست و از تابش گیسوانت، عطر خوشی مانند عنبر به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر ضربه‌ای به ما می‌زنی، ما را در درد و رنج نمی‌بینیم، چون وقتی که عشق بر کینه غلبه کند، دیگر چه جای اندوه است؟

هوش مصنوعی: پرنده‌ی دل من به خاطر غم تو تسلیم می‌شود، حتی اگر در دلش از دانه‌ای که نمایانگر عشق توست، غمگینی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: در هر لحظه آن دو بازوی نقره‌ای را پنهان می‌کنند و من در درونم حس محبت عمیق و گران‌بهایی را تجربه می‌کنم؟

هوش مصنوعی: دل در حسرتی عمیق از دوری تو به شدت رنج می‌برد، ای معشوق، لطفا از آن شراب دل‌انگیز برایم بفرست تا کمی آرامش پیدا کنم.

هوش مصنوعی: غم عشق تو هرگز از دل ما آرام نمی‌گیرد، ای خدا، آرامشی به دل‌هایمان بفرست.

هوش مصنوعی: فرستاده‌ای که پیغام نبرد را به تو می‌آورد، نمی‌تواند بدون نشانه‌ای از رنج و اشک مردم به تو نزدیک شود.

هوش مصنوعی: پیام ما چگونه به آن حرم می‌رسد، در حالی که از هر شهری تعداد زیادی پیام‌آور آمده‌اند؟

هوش مصنوعی: به هوشیاری و دقت نگاه کن، چرا که چشمانت من را در وضعیتی قرار داده که موهای تو به عنوان پس‌زمینه‌ای برای این صحنه به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی اشک‌هایم را به شکل سیم دیدی و از من طلا خواستی، آیا فکر کردی که من یک گنجینه هستم؟

هوش مصنوعی: اگر کسی در برابر بوسه لبت درخواست زر و طلا کند، کمان تو که من در آن جایگاه کم‌ارزشی هستم، سختی خواهد کشید.

هوش مصنوعی: هرگز پیش نیامد که زیبایی و ناز تو، دل سنگین اوحدی را نرم کند و به مانند شیشه، شکسته شود.

هوش مصنوعی: دل او از این همه سرزنش و reproach پاک و زلال نخواهد شد؛ تا زمانی که نتواند رابطه‌ای نزدیک و صمیمی با تو برقرار کند.