هوش مصنوعی: اگر در کعبه نشانه‌ای از محبوب نباشد، حاجی چه نیازی به توجه به چنین خانه‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: پرندگان در آن فضا چگونه می‌توانند به زمین بیفتند؟ زیرا نمی‌خواهند در دام‌ها دانه‌ای را که مورد نیازشان است، نبینند.

هوش مصنوعی: اگر بویی از وصال به او نمی‌رسید، هیچ شوقی برای شانه زدن به موهایش نداشت.

هوش مصنوعی: این تلاش و کوشش چه فایده‌ای دارد وقتی که همه بی‌فایده است؟ یک انسان عاقل چگونه می‌تواند به افسانه و داستان‌های بی‌اساس دل خوش کند؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق شعله‌ای در دل نسوزاند، چگونه امکان دارد که آتش آن از سینه خارج شود و به نمایش درآید؟

هوش مصنوعی: اگر مریدی به حقیقت و معرفت برسد، نیازی به پیام و نامه ندارد، زیرا در آنجا یک اشاره کافی است و او می‌تواند همه چیز را درک کند.

هوش مصنوعی: بیدار شو، ای دوست خواب‌آلود، چرا که صدای آتش از دور به گوش می‌رسد و در شتران جرقه‌هایی از آهنگ و نغمه به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: در راه عشق، قدمی که ثابت نباشد، مانند این است که از خارهای سخت و آزاردهنده عبور می‌کند و به مقصدی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر آنچه که می‌خواهم حقیقت داشته باشد، تویی و این راه دوری نیست جز بهانه‌ای که به آن چنگ می‌زنم.

هوش مصنوعی: با اوحدی یکی شو و توجه نکن که در وجود، هرگز به یگانه‌ای نمی‌رسی جز خود یگانه.

هوش مصنوعی: اگر امکان داشته باشد، ما با افتخار به حضور این بزرگوار می‌رسیم و می‌خواهیم آستان او را بوسه دهیم.