هوش مصنوعی: من از لبان او بوسه‌ای گرفتم و او گفت: بله، من هم گفتم: کی؟ او پاسخ داد: ای عاشق گم‌گشته، آیا در پی عشق خود صبر نداری؟

هوش مصنوعی: لبی را باز کرد مانند شکر که طعمی دلپذیر دارد و رویی را نشان داد مانند میوه شیرین که از قطرات شبنم زیبایی دریافت می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی فرصتی پیش آمد، آن را با لذت پذیرفتم و بوسیدم. لب‌هایی سرخ مانند لاله در باغ و چهره‌ای درخشان و جذاب مانند آتش در دی را دیدم.

هوش مصنوعی: رقیب این وضعیت را دید و با من گفت: چرا در آن حالت، ای مسلمانان، کسی به این وضعیت اهمیت نمی‌دهد و غم ندارد؟

هوش مصنوعی: اگر نسیم زلف او را حس کنم، مانند این است که بر آتش عطر خوشی بریزم. و وقتی که می مشروب بخورم، نشانه‌ای از زیبایی و جذابیت او را در دستانم می‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر مانند نی غمگین و زار شوی، تعجبی ندارد که از دوری او سال‌ها و ماه‌ها بگذرد. چرا که من هر لحظه صدای او را در خودم می‌شنوم مانند نی که ناله می‌زند.

هوش مصنوعی: انسان باید همچون اوحدی، با مشکلات و سختی‌ها روبه‌رو شود و با رعایت حال دیگران، به آنان کمک کند؛ زیرا کسی که اراده‌ی پیوند و دوستی با دیگران را دارد، باید از خودگذشتگی و تلاش هم داشته باشد.