هوش مصنوعی: ای شهر شگفتی‌ها، غیر از تو هیچ امیری وجود ندارد و بدون یاد تو، هیچ اثری در ذهن و ضمیر من نیست.

هوش مصنوعی: شهر به خواسته تو تبدیل شده و حالا همه این مریدان جز عشق تو، چیز دیگری را نمی‌شناسند.

هوش مصنوعی: من نوشتن نامه را در حالی که خودم در سختی هستم، ترک کرده‌ام، اما در واقع لایق این معنا نیستم که در شهر علم و دانش جایی داشته باشم.

هوش مصنوعی: مردمی به خاطر تصور تو، خواهان زیبایی تو هستند و فقط کسی که از وضعیت تو آگاه است، از این امر باخبر است.

هوش مصنوعی: جز چهرهٔ تو، هیچ چیز خوبی در این دنیا نمی‌شناسم، ای که از میان تمام خوبان، هیچ کس به اندازهٔ تو نیست و شبیهی برایت نمی‌توان یافت.

هوش مصنوعی: زمانی که شاهد بازیگوشی و زیبایی او شدم، دلم پیوسته پر از درد و غم شد و احساس می‌کنم که در وجود او، قدرت و تاثیر فوق‌العاده‌ای نهفته است.

هوش مصنوعی: اوحدی تحت تاثیر محبت و مهرت به رضایت رسید و به زندگی ساده درویشی قناعت کرد، اما در عوض هیچ کس را جز تو شایسته مقام و امیری ندانست.