هوش مصنوعی: تو در غم عشق خود، هرگز به بهبودی من فکر نکردی و من در عشق تو، حتی یک لحظه هم به فکر سود و منفعت دیگر نبودم.

هوش مصنوعی: گفتی که می‌توانم تو را با شادی‌های زودگذر و دیرپا سرگرم کنم، اما من تنها به عشق تو فکر می‌کنم و به بازی‌های زمان اهمیت نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: تو از ما انتظار قلبی عاشقانه داشتی، اما قلب چیست؟ در عشق تو ما جان می‌دهیم، اما هنوز دل تو از ما راضی نیست.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چهره‌ات را از دیده‌ام پنهان کرده‌ای، ای نازنین، آیا جز درد دل و غم بی‌چهرگی‌ات چیزی می‌توانم ببینم؟ نه.

هوش مصنوعی: من هیچ چیز جز وفا از خود نشان ندادم، اما تو تنها با من بدی کردی. آیا دین این را اجازه می‌دهد؟ آیا عقل چنین سخنی را می‌پذیرد؟ نه.

هوش مصنوعی: از دل آتشینم دودی به سر سبک می‌شود، اما ای لذت شیرینی لب تو، آیا بدون آتش و دود وجود دارد؟

هوش مصنوعی: هر کس در عشق تو ادعا می‌کند و به بهانه عشق، شلوغی و بی‌نظمی به پا می‌کند، اما آیا مثل اوحدی، کسی در عشق تو این اندازه آشفته و پریشان حال بوده است؟ قطعاً نه.