هوش مصنوعی: من سر را بر پای تو می‌گذارم، ای یار بی‌نظیر، روزی که از در وارد شوی، در حالتی مست و شاداب خواهم بود.

هوش مصنوعی: در چهره‌ی دلرباهای خوب، نوری الهی وجود دارد که از زیبایی تو می‌تابد و مانند شعله‌ای می‌درخشد.

هوش مصنوعی: وقتی که ما با نگاه تو در حال خوشی و سرخوشی بودیم، جز نگاه تو چه کسی می‌تواند ما را در این حالت به خانه ببرد؟

هوش مصنوعی: هرچند زندگی و جان ما ارزش لعل تو را ندارد، اما امروز باید قرار بگذاریم که به دنبال دلیل خاصی برای گفتگو نباشیم.

هوش مصنوعی: تو همین هستی که در این سرزمین جز با تو چیزی ندیدیم. ویژگی‌های سلطنت و بزرگی را با کسی جز تو ندیدیم.

هوش مصنوعی: جز یاد زیبایی تو، همه چیز بی‌معنا و بی‌ارزش است. جز داستان عشق تو، همه چیز فریبی بیش نیست و بی‌اساسی دارد.

هوش مصنوعی: با ناز و عشوهٔ چهره‌ات، هرگز دربارهٔ داغ دلمان حرف نخواهیم زد؛ زیرا ما فریب ظاهر را نخورده‌ایم و در دام آن نیفتاده‌ایم.

هوش مصنوعی: در آنجا سخن از روزه و تسبیح به میان می‌آید، جایی که صدای آوازخوانی همراه با شراب‌خوری و لذت بخش است.

هوش مصنوعی: امروز با اوحدی یکی شو و طوری رفتار کن که مردم از دور نتوانند تشخیص دهند که تو کیستی و او کیست.