هوش مصنوعی: ای محبوب، مرا ببخش که دل ناتوانم در دام عشق تو گرفتار شده است و تمام آرزوها و تمنای من به نام تو وابسته گردیده است.

هوش مصنوعی: در دوران زیبایی‌ها و خوبی‌ها، از هر طرف مشکلات و ناهنجاری‌ها به وجود آمده است، من چگونه می‌توانم در چنین زمان‌هایی احساس امنیت کنم؟

هوش مصنوعی: هرگاه گامی از سمت تو برداشته شود، نمی‌توانی متوجه نشوی که سر ما زیر پاهای تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: شاخه‌ای از مرجان در جایی به وجود می‌آید که قطره‌ای از شراب در زمان نوشیدن، از جامی به رنگ لعل افتاده باشد.

هوش مصنوعی: چشمانت مانند بادام هستند و من در روز و شب، در حالتی ناتوان مانند شکر در حال ذوب شدن هستم که به خاطر عشق، از آن چشمانت متاثر شده‌ام.

هوش مصنوعی: چشمان تو آرامش قلبم را گرفتند، اما چگونه می‌توانم زمانی را ببینم که بر پیوستگی و نزدیکی من به تو تأثیر بگذارد و این جدایی بی‌قراری را برطرف کند؟

هوش مصنوعی: تو در این دنیا عاشقان زیادی داری، اما حالا دل ما به خاطر زخم‌هایی که خورده، دچار بی‌قدری شده است و آنچه که باید به ما شادی بدهد، از دست رفته و افتاده است.

هوش مصنوعی: پوشش تو در قفل عشق توست، اما در کمر تو چیزی نیست. هزاران پیرهن حسرت بر تن تو افتاده است.

هوش مصنوعی: تو از حال و هوای عشق و مستی من خبر داشتی، زمانی که دردی به این شدت در دل تو نشسته بود.

هوش مصنوعی: تو به من گفتی که هر روز از من بگذری، اما حالا می‌بینم که به خاطر آن صحبت‌هایت، خیلی از من دور افتاده‌ای.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که تو به کسی دشنام داده‌ای، در حالی که اوحدی در اینجا فقط نامی را آورده و آیا درست است که به او توهین کنی؟ اودعای خوبی از طرف آن فرد فقیر به زبان آورده و تو با دشنامی که به او می‌دهی، به ظلم به او پرداخته‌ای.