هوش مصنوعی: به چشم خود هدف می‌گذارم و دل خود را برای تو آماده می‌کنم. اگر کمان تو تیر نام من را ببیند، به جان تو خواهد آمد.

هوش مصنوعی: دل من از لب زیبای تو بوسه‌ای می‌خواهد، اما نمی‌خواهم حرفی بیهوده بزنم، چرا که می‌دانم زبان تو چه می‌گوید.

هوش مصنوعی: اگر به اراده خود نخواهی مرا در چنگ خود بگیری، بهتر است که روزی و شبی اجازه بدهی تا دستانم بین دستان تو باشد.

هوش مصنوعی: تو به من گفتی که اگر بخواهی در میانه‌ی دربند بمانی، می‌توانی کنار من باشی، چون من خود به دستان خود دربند تو هستم.

هوش مصنوعی: وقتی از سخنان تو چیزی نمی‌دانم، شگفت‌زده می‌شوم از اینکه چه حرف‌هایی از زبان تو عبور کرده است.

هوش مصنوعی: چه اشکالی دارد اگر لب‌های تو به نام من چیزی بگویند؟ با این همه نشانه‌های زیبایی که در تو وجود دارد، به طور قطع تو را در منزلت خاصی قرار داده است.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و شوقی که دارم، همانند سگی گم‌شده در هر سوی می‌گردم تا بوی تو را بیابم و بتوانم غبار کاروان تو را احساس کنم.

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که تو را به عنوان همدمی در گوشه‌ای از تنهایی‌اش دارد! زیرا من هرگز نشانی از تو پیدا نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: چشم تو به چهره‌اش افتاده و او را پیر می‌بیند، در حالی که من می‌توانم سر او را ببینم که آماده است در پای جوانی تو فرود آید.