هوش مصنوعی: به جان من و تو قسم، که نام من را هرگز از یاد نبر.

هوش مصنوعی: من هرگز گمان نمی‌کنم که سود من به تو ضرری برساند، چرا که منافع من در حقیقت به نفع تو نیز هست و زیان من هم به تو آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: تو و من چطور می‌توانیم در کنار هم قرار بگیریم؟ زیرا در این لحظه که تو به من تبدیل شدی و من به تو، تو همان من هستی و من همان تو.

هوش مصنوعی: من اشتباه کردم؛ نه آن گنجی که در آغوش دارم، بلکه همین بس که در دنیای تو یک گوشه‌ای از گنجینه‌ام هست.

هوش مصنوعی: اگر آسمان هرگز سر از خاک زمینم برندارد، به خاطر این است که من خودم به زمین و آسمان تعلق دارم و آن‌ها را به خودم می‌خوانم.

هوش مصنوعی: لبت از من می‌پرسد که آرزویت چیست؟ تا بفهمم چه چیزی مورد خواسته و آرزوی توست. دهانی که بر لبان تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: آیا فکر کردی که من به خاطر ظلم و بدرفتاری از درگاه تو دور شده‌ام؟ بله، این تنها تصوری است که درباره افراد بیچاره‌ای مثل من داری.

هوش مصنوعی: عزیز من، تو از ما دل خواستی و این درخواست برای ما خالی از میل نیست. اما زمانی که تو روی خود را از ما برمی‌گردانی، باید کسی باشد که از تو حمایت کند.

هوش مصنوعی: به دلیل شکوه و جلالی که می‌بینم، به نظر نمی‌رسد که هیچ فقیری از رنج و تنگدستی کم شود، حتی اگر برای مدتی در زمان تو آرامش پیدا کند.

هوش مصنوعی: تو با آن احساس و زیبایی‌ات، نباید همراه من شوی، چرا که من در ناامیدی و گمراهی‌ام و هیچ اثری از تو نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: لباس و جمال تو به شدت دل‌ربا و محبوب است، اما با این وضعیت و سرمایه‌ای که تو داری، چگونه کسی می‌تواند به دکان تو بیاید و از تو خرید کند؟