هوش مصنوعی: اگر صبر و ثروت داشتم، کارم مانند طلا می‌شد، اما چون نمی‌توانم صبر کنم، کارم به نوعی دیگر تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تو پرده را کنار می‌زدی و رویت را نشان می‌دادی، زمین پر از زیبایی و نور می‌شد، مانند سیاره مشتری که درخشان است و شامل ستاره‌های دیگر می‌گشت.

هوش مصنوعی: پس تو در حاشیه و بی‌خبر هستی، وگرنه با وجود اینکه من بارها دنبال تو گشته‌ام، در نهایت دل‌مشغولی‌ام بالاخره به تو پی می‌برد.

هوش مصنوعی: یادت هست که به خاطر غم تو، شب‌ها در تنهایی چقدر دلگیر می‌شدم و سینه‌ام پر از اندوه می‌شد، همچنین چشمانم نیز از اشک پر می‌شد؟

هوش مصنوعی: از آن جام سرخ تو گاهی آبی بر دل خسته‌ام می‌ریزد، دل‌ام که سال‌هاست از عشق تو خونین شده است.

هوش مصنوعی: اگر شب را در کنار تو سپری می‌کردم، روز به خاطر دیدن چهره‌ات به شب تبدیل می‌شد و شب من با نور تو به صبح می‌رسید.

هوش مصنوعی: اگر بدون رقیبان کمی به ما نزدیک می‌شدی، ایوان ما پر از گواه و شمع و شیرینی می‌شد به خاطر وجود تو.

هوش مصنوعی: اگر لیلی از حال و هوای ما به خوبی آگاه می‌شد، مانند مجنون هر لحظه بیشتر دچار آشفتگی و دیوانگی می‌شد، و این دیوانگی از من بیشتر می‌شد و از تو نیز دیوانه‌تر می‌شد.

هوش مصنوعی: اگر در دل خود ذره‌ای از محبت تو را داشتم، چرخش زندگی‌ام به مانند اوحدی (شاعر معروف) به هم می‌ریخت و دستخوش تغییر می‌شد.