هوش مصنوعی: ای محبوب با دل سنگین، فریادی از درد دارم، چرا که دیوانه‌ام کردی و دل من به باد رفته است.

هوش مصنوعی: آیا روزی کار من درست می‌شود؟ از این نگرانی که به جانم افتاده است. ای کسی که به دست تو، زندگی‌ام ویران شده است.

هوش مصنوعی: وقتی عقل به من کمک می‌کند، به من می‌گوید که در این وضعیت ناراحتی، علت آن این است که بارها و بارها اشتباهات از سوی تو رخ داده است.

هوش مصنوعی: از آزار تو نوشیدم و به فراموشی سپردم چیزی که همیشه به یاد تو بود و حالا از دست تو رفته است.

هوش مصنوعی: من را از بند خود آزاد کن، و از من بهره‌برداری نکن، چون این بنده هرگز از دستان تو آزاد نخواهد شد.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از احساسات متضاد خود سخن می‌گوید. او به گونه‌ای به شخصی اشاره می‌کند که با ایجاد غم در او، برایش شادی به ارمغان آورده است. اکنون شاعر از این که از غم آن شخص شاد شده، صحبت می‌کند و می‌گوید که شادی از او و دست او نمی‌آید. این نشان‌دهنده این است که وابستگی عمیق‌تری به ارتباط میان شادی و غم دارد.

هوش مصنوعی: اگر به راه اوحدی برسم، به دو چیز خواهم رسید: یا شاهی و بزرگی، یا اینکه از تو دادخواهی می‌کنم.