هوش مصنوعی: به آن دو ابروی کمانی‌اش خوب نگاه کن و به غمزه‌اش که مانند تیر است و چهره‌ی مهربانش.

هوش مصنوعی: دستی که رنگی شده، به شگفتی به چرخش کمان اشاره می‌کند، گویی انگشتان آن با رنگی باورنکردنی زینت یافته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر جان من از او طلب شود، دریغی در آن نیست. به این گوش بسپار، که من این را به جان او دروغ نگفتم.

هوش مصنوعی: بگو که اگر بوسه‌ای ارزش جانم را دارد، من حاضرم آن را بفروشم. حتی اگر این کار به دل من آسیب برساند، باز هم مشکلی نیست، چون نمی‌خواهم به خاطر او آسیب ببینم.

هوش مصنوعی: به دوستی مداوم با دشمنان روی می‌آورم، چون غیرتم از دوستانم می‌آید.

هوش مصنوعی: ای باد صبحگاه، از او حال من را بپرس؛ شاید نام من به زبانش بیفتد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به زیبایی و جاذبه‌اش در آخرالزمان توجه کند، ناگزیر در زمان خود دچار فتنه و آشفتگی خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر موهای او را به پایین بکشید، همچنان به لاغری نمی‌رسد و در واقع در زیبایی و جذابیت او خبری از نقص نیست.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که پزشک بیمار ما از حال او بی‌خبر است، زیرا او تا صبح بی‌خواب مانده و ناتوان است.

هوش مصنوعی: زمانی که روح اوحدی از بدنش جدا می‌شود، دوستی‌اش هرگز از او جدا نخواهد شد، حتی اگر جسمش دیگر وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: شاعر به خاطر زیبایی و لطافت شعرش، برخی افراد او را به کفر متهم می‌کنند و می‌گویند که او به نوعی از خداوند فاصله گرفته است.