هوش مصنوعی: در خواب تو را می‌بینم و فکر می‌کنم که به وصال رسیده‌ایم، اما تو هیچ‌گاه در بیداری نمی‌پرسی که حال و روزمان چگونه است.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به توصیف زیبایی‌های مختلف می‌پردازد و از ویژگی‌های ظاهری انسان‌ها مانند دهان، قد، تن، جبین، زهره و ابرو سخن می‌گوید. او به این نکته اشاره دارد که هر یک از این زیبایی‌ها ممکن است مشابهت‌هایی با چیزهای زیبا در طبیعت داشته باشند، مانند نوشیدنی شیرین (دهان)، سرو (قد)، سیم (تن)، یا هلال (ابرو). شاعر در تلاش است تا به طور شاعرانه و هنرمندانه، زیبایی را در اشکال و جلوه‌های مختلفش به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه دل من عاشق تو شده و برای تو پرواز کرد، روزی بال و پر او را شکستی. حالا نمی‌گویی که این کار عواقب بدی دارد؟

هوش مصنوعی: از دوری شب‌های زیبای تو، نمی‌توانم در روزهای غمگین بمانم. خدا نکند! چه روزی از غم؟ اشتباه گفتم، این هرگز ممکن نیست.

هوش مصنوعی: مرا می‌پرسند که آیا عشق به آن معشوق یک مجموعه و یک هنجار خاص دارد یا نه؟ اما از کسی چون من که در بحبوحه‌ی پریشانی و آشفتگی است، پرسیدن چنین سوالی چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: اگر من برای عشق تو ثروت و مقامم را از دست بدهم، ایرادی نمی‌گیرد، زیرا برای من عشق تو از صدها ثروت و مقام با ارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: سخن گفتن درباره اوحدی فقط در این مورد مجاز است که هر کسی که بشنود بگوید: آیا سحر واقعاً حلال است؟