هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر عشق تو در غم افتاده‌ام، اگر تو دستم را نگیری، وای به حال من!

هوش مصنوعی: دل مرا به دست بی‌رحمی‌ات مگیر، زیرا که من از درد و رنجی که تو به من می‌زنی، مانند نای نخواهم نالید.

هوش مصنوعی: بخاطر غم‌هایی که دارم، مانند نردبانی با قوس و خم هستم و در دل خود داستانی را به خوبی در آن زنجیر خوشبوی خودم نگه‌داشته‌ام.

هوش مصنوعی: بسیار سفر کردم و در این سفر، هم جسم و هم روح من در مکانی دیگر بود. اما وقتی چهره تو را دیدم، همه چیز را رها کردم و در آن لحظه قرار گرفتم.

هوش مصنوعی: دشمن نه تنها لب تو را می‌بوسد، بلکه در آرزوی آن است که من از دور برایت بوسه بفرستم. من حتی خاک پای خود را به تو تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: سگ‌ها در درگاه خانه‌ات بی‌پروا هستند و من در آن خانه غریبم، ای بنده‌ سگان.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم درد خود را به مردم بگویم، مثل اوحدی که می‌گوید، بهتر است به خداوند تکیه کنم.