هوش مصنوعی: نه می‌توانم یک لحظه از یاد تو فاصله بگیرم و نه غم من بدون دیدن تو کم می‌شود.

هوش مصنوعی: درخواستی را که برای ایجاد زخم بر جانم داری، بپذیر؛ اما به شرطی که بگویی: من درمان تو هستم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر تو پراز غم و اندوه شده و می‌ترسم که روزی برای این درد و غم، بهایی از من بخواهی.

هوش مصنوعی: هرکسی را که دیدی، بیشتر از من به خودت نزدیک کن و به یاد داشته باش که کسی را کمتر از من نخواهی یافت.

هوش مصنوعی: اگر از درد دل خود ناله‌ای برآورم، همه مردم دنیا به خاطر این ناراحتی به من نزدیک خواهند شد.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانم به درستى از عهده کارم برآیم؟ وقتی تو به من بازمی‌گردی، مانند زلف‌های پیچیده و پر از خم می‌شوی.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر آرزوی تو به گوشه و کنار خود را پر از ناله و غم کرده است.

هوش مصنوعی: این بار به حدی رسوا شدم که گویی تمام جهان پر از تأثیرات من شده است.

هوش مصنوعی: مانند اوحدی، دوری از تو باعث می‌شود که هر لحظه بیم دارم که فریادی از من برآید.