هوش مصنوعی: به جای اینکه دشمنان به دوستان توجه کنند، حسودان را به خواب فرو ببریم و جلوی زبانشان را بگیریم.

هوش مصنوعی: دهانم خشک و لب‌هایم تلخ از دوری توست. یک بار لب‌های خشک مرا تر کن و بوسه‌ای به من بده.

هوش مصنوعی: ابروهای تو مانند کمان است و نگاه تو همچون تیری است که عاشقان را مورد هدف قرار می‌دهد. از این چشمانت تیری به سوی دلها پرتاب کن.

هوش مصنوعی: چرا عیش من را در این خاموشی تلخ می‌کنی؟ زبانت را باز کن و شوری در دنیا ایجاد کن.

هوش مصنوعی: به راستی که هیچ نشانی از تو نمی‌توان یافت، چرا که لطف و زیبایی تو آنقدر پنهان است. بنابراین، بهتر است که داستانی را به زبان بیاورم.

هوش مصنوعی: هرگاه بخواهم تو را ببوسم، انگار می‌گویی که این کار برایت مضر است. بنابراین، سعی می‌کنم تا زمانی که زمان خوبی برای این کار فرا برسد، از آن پرهیز کنم و از عشق‌ورزی دوری کنم.

هوش مصنوعی: اگر روزی کسی بخواهد گردن کج کند و از درگاه تو فاصله بگیرد، آن‌گاه باید سرش را بر آن درگاه بیندازد و به خاک پای تو درآید.