هوش مصنوعی: باغ دنیا متعلق به توست، پس برای گلستان تلاش نکن. از سنبل چیزی نخواه و موهای پریشان را آرایش نکن.

هوش مصنوعی: هرچند که تحت تأثیر تو هستیم و زخم‌هایی بر دل ما وجود دارد، امیدواریم که با ظلم و ستمی که به ما می‌کنی، بیشتر ما را نرنجانی.

هوش مصنوعی: کی به خاطر تو، عاشق بیچاره را مدام از دردش آگاه می‌کنی و به او کمک نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: این دل بیچاره می‌گوید که وقتی تو فرمان می‌دهی، نمی‌توانم مانند سنگ ساکت و بی‌حرکت بمانم.

هوش مصنوعی: زندگی و وجود ما به تو وابسته است، چشم و دل ما هم به تو تعلق دارد. پس نخواه که دل و چشم و بدن ما را از هم جدا کنی.

هوش مصنوعی: با همه‌ی خوبی‌ها، در حالی که لب‌های شیرین تو مزه‌ای نمکی دارد، خواهش می‌کنم که من را همیشه با دل‌سوزی رها نگذاری.

هوش مصنوعی: اگر دل را به زیبایی او بسپاری، پس در این دنیا تنها و بی‌خبر از یاد صفاهان زندگی کن.