هوش مصنوعی: نشنو که من بتوانم از کوی تو خارج شوم، یا به خاطر ظلمی که به من می‌شود، به جای دیگری بروم.

هوش مصنوعی: امشب چراغی از چهره‌ات برایم داشته باش، زیرا از ناراحتی‌ات شبم بسیار تاریک است و می‌دانم که با نور ماه روشن خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی بخواهم از زلف تو کمر بزنم، تو می‌گویی که: باید تحمل کنی، چون غم عشق را بر پیشانی دارم و بدون کمر به عشق تو آشنا شده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که در حضورت مانند یک توپ سرگردان و بی‌هدف شوم، لطفاً از سرزنش کردن پرهیز کن، چرا که در آنجا به معنای واقعی می‌دانم که حالتی خاص پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من برای مقابله با مشکلات و سختی‌ها، به صد چیز پناه بردم و تلاش کردم خودم را محافظت کنم، اما در برابر آن نگاه فریبنده و جادویی، هیچ چیزی نمی‌تواند از من محافظت کند.

هوش مصنوعی: وقتی که مرا رنج می‌دهی و دور می‌کنی، پایم به هیچ وجه تسلیم نمی‌شود. و وقتی که صدایم می‌کنی، احساس می‌کنم درونم پر از شوق و نشاط می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتی برو، مانند اوحدی، جلوی در من حاضر شو. آیا آنجا گرم است و تو راهی به من می‌دهی؟ من از بودن در این موقعیت خستم.