هوش مصنوعی: در دست داشتن جامی از شراب و نواختن ساز عشق بر بام، چگونه می‌توان انکار کرد در حالی که با چنین می‌نوشنده و مستی همراه هستم؟

هوش مصنوعی: سریعا جام زهدش را به زمین می‌زند. اگر صوفی از آن شراب خالص بنوشد، ما هم در همان لحظه مست خواهیم شد.

هوش مصنوعی: کسی که می‌خواهد ما را به خاطر عشق سرزنش و بد و بیراه نثار کند، باید بداند که ما جایی برای پرتاب سنگ و فحش نداریم!

هوش مصنوعی: ای کسی که می‌گویی: خود را نجات بده و از من دور شو تا کسی که در دامی گرفتار است، نجات یابد.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که بنویسیم و شرح دهیم، باز هم نمی‌توانیم تمام تلخی‌هایی را که از دوری تو بر دل‌مان نشسته، بیان کنیم.

هوش مصنوعی: اشک چشمانم اکنون به خون تبدیل شده و این خون نیز به مانند آن چیزی است که از دل و جگر برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: تا وقتی تو را دیدیم، دل خواهشی جز تو ندارد و نگو که آرزوی ما تنها خواب و آرامش است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در منزل هستی، بگو که ما از تو چه رنج‌هایی را تحمل کرده‌ایم؟ زیرا هر چیزی که از تو دیده‌ایم، فقط شروع دردها و مشکلات ماست.

هوش مصنوعی: اگر جهان پر از نقش و تصویر باشد، در دل ما تنها یک چیز وجود دارد و آن هم غیر ممکن است، به ویژه اکنون که اوحدی نامستمان در میان ماست.