هوش مصنوعی: ای کسی که ما را به خود وابسته کرده‌ای، چرا به دیگران سر تسلیم فرود آوردی؟ ما از سخنان تو بی‌خبریم، پس خبری را برای ما بفرست.

هوش مصنوعی: گذر کردن بر سر کوی تو ممکن نیست، به خاطر شور و هیاهوی عاشقان و قدرت و شکوه نگهبانان.

هوش مصنوعی: در دل افرادی که چیزی نمی‌دانند، عشق تو را درک می‌کنی؟ مانند کتاب مقدس و دست یهودیان که ارزش دارند، اما در مقابل چیزهای بی‌ارزش نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی به زیبایی چهره‌ات فکر می‌کنم، در دل چمن به قدری شور می‌زنم که انگار رعد و برق می‌زنم و اشک‌هایم چون ابرها می‌ریزند.

هوش مصنوعی: این نفس گرم که به خاطر عشق به وجود آمده است را بشناس؛ چرا که زمانی که در دل موجود نیست، چگونه می‌تواند بر زبان جاری شود؟

هوش مصنوعی: ای ساروان، لحظه‌ای صبر کن تا کسانی که عقب هستند به شما برسند.

هوش مصنوعی: من یا با دعا و نیایش به وصال تو می‌رسم یا با ترفندها و شگفتی‌ها.

هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی ناله کنی، اوحدی؟ زیرا در عشق او، افرادی که از تو بهترند، آسیب دیده‌اند.

هوش مصنوعی: در غم او به هیچ کس پناه نبر و کمک نخواه، چون درد دل خودت را با روشنایی قلبت روشن کن، نه با چراغ دیگران.