هوش مصنوعی: از من نپرس که چرا از دوستانم شرمسارم. حال و روزم در این لحظه مانند برف که ذوب می‌شود و اشک که می‌ریزد، ناپایدار و نامساعد است.

هوش مصنوعی: من به خاک پای تو نیازمندم و نمی‌توانم به راحتی به در ورودی تو برسم، به خاطر زحمتی که طلبکاران برایم ایجاد کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من از طعنه‌های بیگانه آسیب ندیدم، بلکه از سختگیری و بدرفتاری همسایه‌ها و همکارانم رنج بردم.

هوش مصنوعی: در روز جنگ، دل‌مشغولی تو باعث فریاد من می‌شود، و در روز صلح، جنجال آشتی‌جویان مرا خوار می‌کند.

هوش مصنوعی: من می‌توانم از زیبایی و جذابیت کمر تو چیزهای زیادی بسازم، اما فرصت ندارم که با شگردها و توانایی‌های ماهرانه‌ام به این کار بپردازم.

هوش مصنوعی: اگر هزاران شربت به بیماری بدهی، هیچ‌کدام مانند بوی وصال نیست، که این بوی وصال می‌تواند بیماران را شفا بخشد.

هوش مصنوعی: به اوحدی هیچ‌کس نمی‌تواند به وصال تو برسد، حتی اگر از تعداد علاقه‌مندان تو کاسته شود.