هوش مصنوعی: ای دل! تو در کوی محبوبان، منزل خوشی ساخته‌ای. یاد من را با صحبت‌های قدیمی دوستان به ذهنم آوردی.

هوش مصنوعی: از خاک تو عطر یاد محبوب به مشامم می‌رسد. چه خوشبو و دلپذیر! عطر وفاداری را می‌شنوم و این خاک، خاک وفاداران است.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آن زمانی که در کنار آرزوهایم بودم و از درخواست‌های دیگران بی‌خبر بودم.

هوش مصنوعی: ای ساربان، بمان و دردی که داریم را درک کن و این لحظه را خوش بگذران، زیرا بار و ومسئولیت سنگین ما اجازه نمی‌دهد با کسانی که سبک بارند، همراهی کنیم.

هوش مصنوعی: ای کسی که بر مرکب نشسته‌ای، امشب برای تو مانند خواب می‌گذرد، چرا که اشک‌های بیداران بر دوش شتر فرو می‌ریزد.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوهی که دارم، همیشه با اشک و آه به تو می‌زنم، زیرا در مسیر عشق و آرزوی تو، این درد و باران نگران‌کننده من هستند.

هوش مصنوعی: اگر در صباحی دلپذیر به طبیب من رسیدی، به او بگو که دیگر تأخیر نکند، چرا که بیماران حال خوشی ندارند و نیاز به کمک دارند.

هوش مصنوعی: اگر نصیحت کردن به دوستان در جمع سخت و ناخوشایند باشد، من از حال خوش خودم چیزی نمی‌فهمم و نمی‌دانم که هشیاران چه می‌گویند.

هوش مصنوعی: دلم به گونه‌ای با عشق تو در هم آمیخته است که این آتش، حتی با عودهای خوشبو نیز قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: بیا و داستانی را که بر دل مردم شیرین است بخوان، ای عاشق و دردآشوب، صدای شیرینی را که برای درویشان و فقراست، به گوش همه برسان.

هوش مصنوعی: ای اوحدی، بی‌غم از رسیدن به محبوب خود باش، چرا که خیلی‌ها پیش از ما در این راه قدم گذاشتند و به عشق او دل سپردند.