هوش مصنوعی: آن دختر زیبا از سرزمین ختنه که تخت و سلطنت دارد، چه نیازی به زندگی ساده و درویشی همچون من دارد؟

هوش مصنوعی: وقتی دل من پر از عشق او شد، دیگر جانم در این بدن نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: اگر چنین درختی از گلزار وجود می‌داشت، زمین برای پای او سجده می‌کرد.

هوش مصنوعی: دل من بدون دیدن چهره‌ات هیچ روزی را نمی‌بیند و بدون لب‌های تو، هیچ لذتی به دست نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر چهرهٔ او در پرده نبود، دلیل من برای عذرخواهی بر مردان و زنان آشکار می‌شد.

هوش مصنوعی: هرچه هستم، به خاطر اوست و وقتی که در فکرش فرو می‌روم، نام او را بر زبان می‌آورم و وقتی که صحبت می‌کنم، از او سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: من از یاد او غافل نیستم، حتی در لباس بی‌وفایی‌اش در هنگام مرگ هم او را فراموش نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: او با زیبایی‌اش تمام حواس من را به خود مشغول کرده و به تنهایی من، این‌قدر درگیر او شدم.

هوش مصنوعی: در اندوه او، ای اوحدی، فریاد بزن و عشق او را پایه‌گذار قرار بده.