هوش مصنوعی: باغ به زیبایی و شکوه سرزمین مصر درآمد و به خاطر چهره دلربای یوسف، بوی خوش مانند عطر سمن در فضا پخش شد و آب‌ها از همه طرف مانند نیل در زمین سبز جریان یافتند.

هوش مصنوعی: پوشش توبه دیگر زیبا نیست، وقتی که کنار مزرعه قرار گرفته است. بر ویژگی‌های بهشت افزوده شده، باغ به هزاران طریق زنده و شاداب شده است.

هوش مصنوعی: زندگی ارزشمند به پایان رسید، اما بر تخت محبت به گل نگاه کن که بر فراز سبزه‌های تازه سبز است، در دل شاخه‌های نارون.

هوش مصنوعی: لاله به نسیم صبح سلام و خوش‌آمد گفت و به او خبر داد که غنچه در لباسش شکوفا شده و گل، پیراهنش را پاره کرده است.

هوش مصنوعی: صدای آواز مرغ زندخوان به گوش زنده دلان رسید، ای زنده! چهره‌ات را پنهان نکن، همچون مرده‌ای در کفن.

هوش مصنوعی: ای کسی که بر چهره‌ات آه رنگینی دیده می‌شود، هیچ‌وقت ذکر و دعا چیده نشده، چگونه به درد دین خواهی رسید؟ جز با صفای درد دنیا.

هوش مصنوعی: هر چیزی که بخواهی، خود تویی و هر آنچه از آن دوری کنی نیز خود تویی. حقیقت این است که تو وجود اصلی این دو انجمن هستی.

هوش مصنوعی: تو تنها جنبه‌ای از وجودی، در حالی که ریشه‌ات عمیق‌تر از آن است. تو خودت را در جدایی و نزدیکی جستجو می‌کنی، ولی اگر به شناخت واقعی خود برسی، احساس واقعی‌ات را درک خواهی کرد.

هوش مصنوعی: از جایی که او حضور دارد، عبور نکن و در آستان او، به خاطر ارتباطی که با او داری، از خودی و جدایی صحبت نکن.