هوش مصنوعی: من باید با دوستی صحبت کنم که رو در رو با او گفتگو کنم، نه اینکه با کسی دیگر مشغول باشم و در عین حال با او صحبت کنم.

هوش مصنوعی: وقتی سرم را روی زانوی محبوبم می‌گذارم، حرفی برای گفتن دارم. اما نیاز به فرصتی دارم تا او آرام بنشیند و من به بیان احساساتم بپردازم.

هوش مصنوعی: مردم به من می‌گویند که برای دردهایم به دنبال دارو از دوستان باشم، اما آن‌قدر از درد خود شاد هستم که نمی‌خواهم درباره دارو صحبت کنم.

هوش مصنوعی: وقتی عطر نافه به مشام می‌رسد، بوی شعر من نیز مانند بوی مشک آشکار می‌شود. من مانند آن چشمان بی‌آهو، سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: می‌توان بدون نگرانی از دست او بیرون رفت، اما می‌ترسم که وفای او به من اجازه ندهد که در این مورد صحبت کنم.

هوش مصنوعی: هر زمان که نیازم به ابرو اشاره کنم، حالم به او می‌رسد و وقتی با ابرو صحبت کنم، به من می‌فهماند.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر موی او در هم ریخته و بی‌قرار است، پس باید در وصف موی او به زبان او سخن بگویم.

هوش مصنوعی: اگر روزی اتفاق بیفتد که زلف اوحدی در دستانم بیفتد، مانند چین و شکن زلف او، من با تو سخن خواهم گفت.

هوش مصنوعی: به گفته‌های بدگویان توجهی نکن، زیرا دنیا به خوبی می‌داند که من انسان نیکوکلامی هستم.