هوش مصنوعی: اگر دوست از من جانش را بخواهد، خوشحالانه جانم را فدای او می‌کنم. مگر این که فقدان جانم برای او ارزشی نداشته باشد؟

هوش مصنوعی: من چه سهمی از وجود و زندگی و ایمان و ثروت خود را می‌توانم به کسی بدهم؟ آیا این کار زشت نیست که این‌چنین چیزهای مهم را به چیزی بی‌ارزش واگذار کنم؟

هوش مصنوعی: دل من به شدت ناراحت و دلگیر است و به خاطر این که قبلاً با هر کس دیگری بوده‌ای، دیگر نمی‌توانم به آسانی به تو اعتماد کنم و بعد از این، نمی‌خواهم کسی را به خودم نزدیک کنم.

هوش مصنوعی: اگر با صبر و حوصله دل گمشده‌ام را پیدا کند، جانم که بهترین چیز من است را به او می‌دهم.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر تو، موی من را از دست دادم، کافر می‌شوم اگر بخواهم برای سر تو، جهانی را فدای کنم.

هوش مصنوعی: اگر آن نگاه و ابروی دلربا را به کسی واگذار کنی، روزی هر چه دارم را برای آن تیر و کمان دلربا خواهم داد.

هوش مصنوعی: اوحدی در آرزوی آن لب‌های زیبا بسوزد و از زبان او هیچ نشانه‌ای نتوانم بگیرم.