هوش مصنوعی: دوری از تو باعث شده که درد و رنج زیادی را تحمل کنم. اما حالا که از جاده آرامش و راحتی دور افتاده‌ام، نمی‌دانم چه کار کنم.

هوش مصنوعی: وقتی کار دشوار می‌شود، باید صبوری به دل بسپارم، اما با نبود تو، دیگر دلی برای صبر کردن ندارم.

هوش مصنوعی: من سرم را به دست دارم و آن را فقط برای تو حفظ کرده‌ام، وگرنه بدون تو چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: من دلم را به زلف تو سپرده‌ام و حالا که مدت‌هاست از تو دورم، دارم از دلتنگی جان می‌کنم. حالا چه کار از دستم بر می‌آید؟

هوش مصنوعی: از دید مردم، غم و درد دلم را پنهان می‌کنم. بپرس از من که با اشک‌هایی که ریخته‌ام، چه کار باید بکنم؟

هوش مصنوعی: وقتی به تو می‌گویم که غم اوحدی را تحمل کن، مثل این است که بگویم: از غم ما ناراحت نشو و غم نخور، حالا من چه کار کنم؟