هوش مصنوعی: جان من با نوشیدن می زنده شده و چون یادهای زیادی از آن دارم، اگر انگور لطفی کند، من او را بر دار می‌گذارم.

هوش مصنوعی: من در حالت مستی از یک مکان دیگر هستم و در دام دیگری گرفتار شده‌ام. هر فردی که به سوی من بیاید، مانند خودم او را نیز در دام می‌اندازم.

هوش مصنوعی: جان من به سختی و بی‌نظم شده است، اما امیدوارم با عشق و محبت به معشوقم آرامش یابد. بنابراین، برای تسکین این درد، جرعه‌ای از شراب می‌نوشم تا شاید بتوانم آن را بهبود بخشم.

هوش مصنوعی: اگر سجاده مانع من شود، می‌توانم حال خود را به می بفروشم و اگر تسبیح نیز برایم زحمت ایجاد کند، آن را در حال خود کنار می‌زنم.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که تقدیر من به خواب رفته و دل آشفته‌ام هم فریاد می‌زند تا شاید بتوانم آن را بیدار کنم.

هوش مصنوعی: دل به خاطر غم او بیمار شده است و من، که از حال دل خود بی‌خبر بودم، حالا که به خودم آمده‌ام، متوجه شدم که باید او را بیمارتر کنم.

هوش مصنوعی: در شمع روشنایی او، جان من مفقود شده است و هنوز می‌پرسد که چه کسی به دنبال پروانه‌ای می‌گردد؟ تا من بتوانم او را ظاهر کنم.

هوش مصنوعی: اگر سرم را از خاک پای او بلند کنم و یک لحظه گردن خم کنم، ناپسند است اگر بعد از این بار او را بر دوش خود حمل کنم.

هوش مصنوعی: می‌گویند که تو نمی‌توانی همیشه از عشق او صحبت کنی. من اما به طور مداوم از او حرف می‌زنم، تا بتوانم به خوبی در کارهایش توجه کنم.