هوش مصنوعی: اگر شبی بخواهم بر درد جدایی غلبه کنم، می‌توانم با یاد او، شب را به روز تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: اگر بتوانم از شام دو رشته از موهایش را بگیرم، تا صبح بر روی چهره‌اش عطر بزنم.

هوش مصنوعی: عقل را سرزنش می‌کنم که چرا در عشق پیچیدگی‌ها و مشکل‌ها ایجاد می‌کند. باید برای این عقل تظاهرکننده، راه حلی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر گفتار عقل ممکن است اشتباهی کنم که به خاطر زیبایی چهره آن معشوق، از آن اقدام بکنم.

هوش مصنوعی: اگر آن چهره‌ات مثل خورشید بر من بتابد، دیگر چه نیازی به پادشاهی دارم؟ چرا باید ادعای خدایی کنم؟

هوش مصنوعی: هر چه که باشد، از دل و علم و ایمان، اگر لازم باشد، آن را تقدیم می‌کنم و اگر چیزی ندارم، از کسی درخواست کمک می‌کنم.

هوش مصنوعی: از زمانی که از هم جدا شده‌ام، دلم به هم ریخته و در این شهر هیچ کمکی نیست تا بتوانم جدایی را مدیریت کنم.

هوش مصنوعی: صبر می‌گویند که باید صبر کرد، اما شاید در دل کسی که دلی ندارد، صبر وجود نداشته باشد. حالا من که دلی ندارم، صبر را از کجا پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: اگر محبوب با آن زلف‌های دو طرفه‌اش برای لحظه‌ای نظرش را به من جلب کند، به سرعت احساس یکتایی و تنهایی می‌کنم و از دوتایی بودن و دوگانگی دست می‌کشم.