هوش مصنوعی: وقتی دیدی که از عشق تو به چه حالتی درآمده‌ام، نپسندم که مرا با نیرنگ و فریب به دام بیندازی.

هوش مصنوعی: ناراحت نشو و غصه نخور که من آدم بی‌ارزش و نادانی نیستم. اگر تو مرا نشناسی، دیگران مرا خواهند شناخت.

هوش مصنوعی: من از زیبایی چهره‌ات برای خود پیمانی نمی‌جویم و از لبت هم طعم شیرین عسل نمی‌خواهم، چرا که خواسته‌های من از دنیای عسل و زنبورهایش بر می‌آید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس را نمی‌شناسم که بتواند مرا از دردهایم رها کند. تو تنها کسی هستی که می‌توانی به شهر من برگردی، زیرا من به هیچ‌کس در این شهر اعتماد ندارم.

هوش مصنوعی: در دل هر شخصی آرزوها و خواسته‌هایی وجود دارد، و در دل من آرزو این است که بتوانم تو را به مقصدم برسانم.

هوش مصنوعی: تنها همان یاد را در ذهنم خواهم داشت که در دلم جا گیرد و تنها نام آن را بر زبان خواهم آورد که بر زبانم بیاید.

هوش مصنوعی: اوحدی پی برد که چه کارهایی را باید انجام دهد و به او تمایل نشان دادی. اما باید بدانید که محبت بر اساس خواسته‌ها و آداب معمول نیست و من هم هیچ شباهتی به آنچه که معمول است، ندارم.