هوش مصنوعی: نسیم جدایی گلی را از باغم می‌برد و من مانند بلبل بیچاره از این موضوع دچار درد و غم شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از احوالات و درددل‌ها بگویم، موضوع جالبی نخواهد بود چون غم دوری از عزیزان ذهن و روحم را آشفته کرده است.

هوش مصنوعی: مرا برای گشت و گذار به جایی نبر و درباره زیبایی او صحبت نکن، زیرا که زیبایی چهره‌اش بالاتر از زیبایی هر گل و باغی است.

هوش مصنوعی: من به روشنایی خود آسیب زدم و آن را به آتش کشیدم، زیرا جدایی چقدر سوزنده است. من از شدت این جدایی، روشنایی وجودم را از دست دادم.

هوش مصنوعی: از زمانی که باغ وصالت را بسته‌اند، نه میلی به صحرا دارم و نه دلم به باغ تو کشش دارد.

هوش مصنوعی: همیشه در کنار دل آرامی نشسته‌ام، اما حالا به خاطر خیال چهره تو، نمی‌توانم آرامش داشته باشم.

هوش مصنوعی: اگرچه من از بلبلان و دوستداران دور شده‌ام و به سرزمین هجرت رفته‌ام، اما ای گل زیبا، زبانم به اندازه زاغ‌ها خاموش است.