هوش مصنوعی: ای خندق زیبایی بر گردن تو، دل شکیبا و رنجیده‌ام در عشق تو به شدت در بند است. چه نیازی به زخم زبانی از دهانت داری؟

هوش مصنوعی: اگر به خاطر عشق تو، با سر به پای تو افتاده‌ام، ای دلبر! دیگر چه نیازی به صحبت با کسی دارم؟ من تنها به خودم فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر لحظه به تو نیازمندم ای بزرگوار، مرا در این کوچه ببخشایید، چون من کسی هستم که به کمک احتیاج دارد.

هوش مصنوعی: گاهی در مهمانی مانند یک سگ رفتار می‌کنم و گاهی احساس ننگ از مسلمانی دارم، چون که از هر چیزی که تو می‌دانی، من بیشتر از زشتی‌ها و بدی‌ها را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: هرگز لحظه‌ای نمی‌توانم بدون تو زندگی کنم، زیرا چشمان سرگردانم از اندوه دل خسته شده‌اند و نمی‌خواهند هیچ چیزی به عنوان آرامش پیش من وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی که در زندگی با او ارتباط نزدیک ندارم، نمی‌تواند به من نزدیک شود و اخلاق یا رفتار من را تغییر دهد. من دارای سرنوشتی هستم که باعث می‌شود احساس بیگانگی کنم و نتوانم به طور کامل با دیگران ارتباط برقرار کنم.

هوش مصنوعی: ای اوحدی، چه راهی برای درمان این دل درمانده داری؟ من تیر عشقی دارم که نمی‌توانم زخم‌هایش را التیام بخشم.