هوش مصنوعی: این مسئله مربوط به من نیست که در عشق تو دچار غم و ناراحتی شوم؛ چرا که بارِ اندوهی که بر دوشم است، تنها به خاطر توست.

هوش مصنوعی: اگر بر سر خاک در خانه‌ات بودم، شب‌ها مانند سرمه که در چشم می‌ریزند، همه یاد و خاطراتت را در چشمان بیدار و آگاه خود می‌ریختم.

هوش مصنوعی: دل من نمی‌خواهد که دیگر به کاری مشغول شود، جز اینکه من به خاطر اشتیاق تو آن را انجام دهم.

هوش مصنوعی: اگر زبان تو که شیرین‌تر از شکر است به من اجازه دهد، می‌توانم قند را به مقدار زیاد از آن بگیرم.

هوش مصنوعی: هر کسی که به گل‌چینی مشغول است، نباید از خارهای آن شکایت کند. من هم که دل به تو سپرده‌ام، ناچار باید سختی‌ها و مشکلات را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: با این زیبایی و دلربایی که در موهایت داری، حق ندارم به آن دست بزنم. آیا بهتر نیست که من فقط به اندازه‌ای که می‌توانم به تو نزدیک شوم، نزدیک شوم؟

هوش مصنوعی: شاعر می‌گوید: داستان وقایع و دردهای عشق را به محبوبم بگویید و من از اینجا بروم؛ زیرا آنچه که از یار می‌کشم، بسیار سنگین و سخت است.