هوش مصنوعی: اگر تو روزهای تاریک من را ندیدی و رازم را نشناختی، پس اگر درد مرا رها کنی، من می‌توانم خودم را درمان کنم.

هوش مصنوعی: ای معشوقه‌ی سرکش، به من بدی نکن و در دل من آتش نریز. زیرا اگر به تنگ بیایم مثل سنگ سخت می‌شوم و اگر تحقیر و آزار ببینی، هم چون آهن ذوب می‌شوم.

هوش مصنوعی: بدنم خسته است و دلم به تو وابسته بود، اما اکنون با کسی دیگر هستی و من هنوز در فکر تو هستم.

هوش مصنوعی: ابتدا به من دانه می‌دادی تا به راحتی در دام تو بیفتم، اما اکنون که دیگر نمی‌توانم پرواز کنم، ناگهان به من ضربه می‌زنی.

هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که اگر بعد از مرگ من، خاک بر سرم بریزد، به خاطر تو، به پاهای تو احترام گذاشته و کفن خود را به گردن می‌اندازم.

هوش مصنوعی: دل من به شدت به دنبال توست و امیدوارم که با محبت و توجه‌ات خستگی‌ام را رفع کنی. اگر این را نادیده بگیری، دیگر هیچ‌گاه بازنخواهم گشت.

هوش مصنوعی: ای زاهد، چرا انقدر بر حال من عیب‌جویی می‌کنی؟ تو به راه زهد و پرهیزکاری خود ادامه می‌دهی، اما من در عشق غرق شده‌ام و تمام وجودم را به آن سپرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر برای عشق او بدنم را از جانم آزاد کنی، من هم مدتی بدنم را رها می‌کنم، اما هرگز از مهر او دل نمی‌کَنم.

هوش مصنوعی: تو از من می‌پرسی که در دنیا چه کاری انجام می‌دهم؛ خوب می‌دانی که من در پی به دام انداختن دلبرانهام هستم. وقتی از من پرسیدی، من هم این کارم را بیان کردم.

هوش مصنوعی: به مسیر اوحدی برو و اگر از ظلم و ستم ناراحت هستی، باید چهره‌ای زیبا و دلنشین داشته باشی، زیرا من مانند بلبل آواز می‌زنم.