هوش مصنوعی: اگر صد بار به خاطر عشق تو بمیرم، حتی یک ذره از دل خود را از تو جدا نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: اگرچه مرا از شهر خود بیرون کنی، اما نمی‌توانی مرا از دل و خاطر خودت دور کنی.

هوش مصنوعی: شکایت تو از من بی‌معناست، چه فرقی می‌کند که تو یک خار را به من تقدیم کنی یا پارچه‌ای نرم؛ من از تو ناراحت نخواهم شد.

هوش مصنوعی: ای کاج! تو مرا نسوزاندی، زیرا که بی‌خبر از هجران هستی و من هم بنده‌ای گرفتار در این حال هستم.

هوش مصنوعی: ای دل، به یاد بدن خود همچون شیر نباش، زیرا من یوزی نیستم که به این پنیر علاقه‌مند باشم.

هوش مصنوعی: من هرگز این حالت مستی را نخواهم شکست، زیرا این حالت به خاطر عشق در وجودم شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر این که درد تو را ندارم، هیچ درد دیگری را احساس نمی‌کنم و از هیچ دارویی هم استفاده نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر از روی قبر من بگذری، من از خاک برمی‌خیزم و دامن تو را می‌گیرم.

هوش مصنوعی: دیشب صدای ناله‌ام به آسمان رسید و امروز فریاد من به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر سر من پیر شود، چه فایده‌ای دارد؟ چون دل من هرگز به پیر خردمند وابسته نخواهد شد.

هوش مصنوعی: حال دل من را به کسی نگوئید، زیرا این نامه را ممکن است نویسنده به‌اشتباه بنویسد.

هوش مصنوعی: از محبت تو، روزگار سرنوشتم را شکل داد و عشق تو، به‌عنوان پرستارم، به من قوت و انرژی بخشید.

هوش مصنوعی: اجازه بده تا من در درد و رنج اوحدی بگویم که از عشق تو جان می‌سپارم.