هوش مصنوعی: محبوبی را که عشق او را از دنیای مادی فراتر می‌برد و ارزش آن را به وجودم بخشیده‌است، چگونه می‌توانم به کالایی مادی و ناچیز بفروشم؟ چرا که این عشق را چون جان خود خریده‌ام.

هوش مصنوعی: دیگران به او خاک می‌گذارند مانند تاجی بر سر، اما من مثل آن‌ها نیستم که خاک را از روی دیده‌ام دارم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زیبایی تو شگفت‌زده و آشفتگی‌اش حیران شده است، اما تو فکر می‌کنی که من خودم دلی آرام و بی‌خیال دارم.

هوش مصنوعی: ای پسر، از خوبان انتظار وفاداری نداشته باش، چون من این سخن را از پدرم آموخته‌ام.

هوش مصنوعی: دیروز به من گفتی که جدایی بسیار تلخ است، حالا به من بگو، من چه باکی دارم؟ که من تجربه‌های زیادی از این جدایی داشته‌ام.

هوش مصنوعی: خبر مرگ به من رسید و پرسیدند که حالش چگونه است؟ اگر این مرگ هم به خاطر دوری از دوست باشد، چه خبر از حال من که هنوز زنده‌ام و این درد را می‌کشم؟

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد که ناله‌های من به گوش آن معشوق برسد، زیرا من هم مانند اوحدی، فغان و فریادهایی دارم که به آسمان می‌رسد.