هوش مصنوعی: من به کسانی مربوط هستم که دل‌شان بیگانگی را حس می‌کند و در سفرهایی هستم که بدون او، در درونم آتش می‌سوزد و درد عمیقی در قلبم دارم.

هوش مصنوعی: من از وضعیت خودم باخبر هستم، اما آن ماه (مقصود محبوب) هیچ توجهی به من ندارد. بنابراین، اگر حتی بخواهم از حال خودم نیز کمی بدانم، این اندوه برایم حرام است.

هوش مصنوعی: زمانی که او از پیشم رفت، هیچ چیزی در نظرم نیامد جز تصویر او که همیشه در برابر چشمانم هست.

هوش مصنوعی: به خاطر ترسی که از دیدن چهره کسی غیر از او دارم، جرأت نمی‌کنم که از تنهایی خود خارج شوم.

هوش مصنوعی: به این خاطر که او جایگاهش را به مانند ماه می‌بیند، من از آسمان دلم محروم هستم و به خاطر دشمنی با او از آرامش دور هستم.

هوش مصنوعی: امروز اجازه دهید در این مکان تنها بمانم، زیرا حالا به قدری اندوهگینم که اشک‌هایم مانند سیلی در حال سرازیر شدن است.

هوش مصنوعی: ای اوحدی، از من نپرس که چرا دلم عاقل نمی‌شود. بگذار تا فردا دربارهٔ عقل صحبت کنیم، چون امشب در نگرانی و مشکل هستم.