هوش مصنوعی: نگذار تصور کنی که از عشق تو دست می‌کشم، حتی اگر مرا به خاک زمین بیندازی، هنوز هم به تو عشق می‌ورزم.

هوش مصنوعی: اگر تمام دنیا علیه من باشند، برایم اهمیتی ندارد. به غیر از تو، به هیچ چیزی فکر نمی‌کنم چون تو را دارم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر بیان می‌کند که چگونه باید به فکر معشوق خود باشد و دائماً در مورد او فکر کند. اما در عین حال، سوال می‌کند که چگونه می‌تواند به منافع و کارهای خود توجه داشته باشد وقتی که تمام تمرکز و فکرش به او معطوف است. این احساس تضاد بین عشق و مسئولیت‌های شخصی را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم در کنار روی تو احساس امنیت کنم، وقتی که دشمنی مانند فراق تو در پس‌زمینه است؟

هوش مصنوعی: دل من شکسته و محبت تو پایدار نمانده است، چون من با خرد و دانایی خود چیزهایی دارم که با تو در میان می‌گذارم.

هوش مصنوعی: از آشنایان دل مردم شاد و خوشحال می‌شود، اما من خودم که دل شکسته‌ام، از یار آشنا غمگین هستم.

هوش مصنوعی: ای اوحدی، لطفاً قبول کن که من دردی دارم که هیچ درمانی برای آن نیست، و در مورد عقل و حکمت با من حرف نزن.