هوش مصنوعی: عزیزم، چرا غافلی؟ به خاطر دردم به من رحم کن و به احوال زرد و نزارم رسیدگی کن.

هوش مصنوعی: هر روز اگر خونم بر زمین بریزد، در حالی که من از تو فریاد می‌زنم، به نظر تو چه کرده‌ام؟

هوش مصنوعی: در زیبایی تو چیزی جز نفس و دم را ندیدم و از سفره عشق تو غیر از خون و رنج نچشیدم.

هوش مصنوعی: غم و اندوه من در دل مانند یک نقاشی ثبت شده است و من نیز نامه‌ای از خود را در حال نوشیدن شراب، بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از خاک تو می‌شوم، به قدری که به امید تو، با ناله و زاری به حضورت بیایم.

هوش مصنوعی: ای باد خوشبو، اگر می‌توانی، بوی گل‌های آن باغ را از من بیاور.

هوش مصنوعی: وقتی چشم من آن معشوق را دید، اگر اوحدی هم بود، من دیگر خودم را نمی‌دیدم.