هوش مصنوعی: پرواز و عروج ما به روح و احساساتمان مربوط می‌شود، و در صبحی که به دیدار محبوب می‌رسیم، این دیدار با چشمان دل انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: دختر زیبا و دلربا، پرده را کنار زد و خود را نشان داد، مانند روزی که از زیر ابرها بیرون می‌آید. هرچند در آغاز، صبح هنوز پنهان بود.

هوش مصنوعی: وقتی که ذهن من از دنیای درون و بیرون فراتر رفت، پرواز من در صبح زود به خارج از این جهان بود.

هوش مصنوعی: من با جبرئیل، فرشته‌ای که نماد عقل و خرد است، در حال پرواز و شادی هستم. در صبح زود، هوای دماغ من سرشار از لطافت و تازگی است.

هوش مصنوعی: فکرم به جایی رسید و سپس از آن عبور کرد، در حالی که روح‌القدس به آرامی در حال هدایت کردن بود و صبح نزدیک می‌شد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای زیبا و دل‌انگیز، جانم، از آرزوی رسیدن به معشوق، مانند صبح‌گاهان بر درختی بلند و پرشکوه خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: متوجه شدم که نزدیک بودن به یک مکان و محلی که در آن زندگی می‌کنم، به معنای واقعی خانه و سرپناه نیست، بلکه حقیقت وجودی من چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: باورهایی که ترس و وهم در من ایجاد کرده بود، با شوق و اشتیاقی که برای گفتن داشتم، به این شکل نبود که در صبحگاه به آن فکر می‌کردم.

هوش مصنوعی: تمام آن سودهایی که نفس انسان به خاطر خواسته‌ها و هوس‌ها جمع‌آوری کرده بود، در کانون عشق همگی زیان به حساب می‌آید، به ویژه در آغاز روز.

هوش مصنوعی: او خود درباره خودش صحبت کرد و گفت که تنها کسی که می‌تواند حال او را توصیف کند، زبانی است که در صبحگاه بیدار شده باشد.